ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ...

Μια φορά κι έναν καιρό...

Μια φορά κι έναν καιρό,

πήγε η γάτα στο χορό

και δεν χόρευε καλά

και της κόψαν την ουρά,

και την πήγαν στο παλάτι

και της βάλανε αλάτι.

Έτσι δε λέει το τραγουδάκι; Μα δεν είναι ολότελα σωστό. Γιατί δεν την πήγανε στο παλάτι αφού της έκοψαν την ουρά, παρά εκεί ακριβώς της την έκοψαν. Να πως έγινε:

Μια φορά, ένας βασιλιάς είχε μεγάλη γιορτή στο παλάτι του. Στη γιορτή αυτή θα χόρευε μια ξακουστή χορεύτρια, αλλά ξαφνικά αρρώστησε και του μήνυσε πως δε θαρχόταν. Απελπισμένος ο βασιλιάς έβλεπε πως έχει φτάσει η ώρα που θ’ άρχιζε η γιορτή και δεν ήξερε τι να κάνει. Τότε παρουσιάστηκε μπροστά του μια άσπρη γάτα και του είπε:

-Βασιλιά μου, μη στενοχωριέσαι! Εγώ ξέρω τέτοιο χορό, που θα μαγέψω τους καλεσμένους σου και είμαι τόσο σπουδαία χορεύτρια, που καμμιά διπόδαρη δε μου παραβγαίνει.

-Καλά, είπε ο βασιλιάς, δέχομαι να χορέψεις! Μα κοίταξε καλά να με βγάλεις ασπροπρόσωπο, γιατί αλλοιώτικα αλίμονό σου!

-Έννοια σου, βασιλιά μου, μην ανησυχής, του αποκρίθηκε η γάτα. Ο βασιλιάς έτρεξε να υποδεχτεί τους καλεσμένους του.

-Σας έχω μια έκπληξη, τους είπε. Θα παρουσιάσω στη θέση της μεγάλης μας χορεύτριας, μια χορεύτρια που όμοιά της, είμαι βέβαιος, κανένας σας δεν έχει ξαναδεί.

Και πραγματικά έμειναν με το στόμο ανοιχτό όλοι σαν είδαν τη γάτα να μπαίνει μέσα, στολισμένη με δαντέλες και μεταξωτά και με ολόχρυσα φλουριά στο κεφάλι.

Άρχισε το χορό και κούναγε τη φουντωτή ουρά της πέρα-δώθε. Το χειρότερο όμως ήταν πως έτσι που την κουνούσε, πότε δω και πότε κει, άλλοτε ξεσκόνιζε τα πρόσωπα των υψηλών ξένων κι άλλοτε σάρωνε το πάτωμα και σήκωνε τόση σκόνη, ώστε σε λιγάκι οι καημένοι οι ξένοι πότε φτερνιζόντουσαν και πότε τους έπιανε βήχας. Τέλος δε βαστάξανε άλλο. Σηκώθηκαν όλοι θυμωμένοι και έφυγαν.

Τότε ο βασιλιάς φώναξε τους ανθρώπους του και διέταξε να κρεμάσουν τη γάτα. Εκείνη, μόλις τ’ άκουσε, έπεσε στα πόδια του και βαθιά μετανιωμένη για το κακό φέρσιμό της, άρχισε να κλαίει και να παρακαλεί να της χαρίσει τη ζωή. Του εξήγησε πως δεν το ’κανε επίτηδες, μόνο που ήθελε να κάνει όλους τους καλεσμένους να θαυμάσουν την πραγματικά υπέροχη ουρά της, μια που απ’ όλες τις γάτες αυτή είχε την καλύτερη και ωραιότερη ουρά. Στο τέλος, με τα πολλά της παρακάλια, κατάφερε το βασιιά να μην τη σκοτώσει. Δε μπορούσε όμως να την αφήσει εντελώς ατιμώρητη. Γι’ αυτό, πρόσταξε να κόψουν την ουρά της φαντασμένης γάτας.

Κι από τότε υπάρχει το τραγουδάκι που λέει:

Μια φορά κι έναν καιρό,

πήγε η γάτα στο χορό

και δεν χόρευε καλά

και της κόψαν την ουρά,

και την πήγαν στο παλάτι

και της βάλανε αλάτι.